Dit is allemaal echt gebeurd. Nile Rodgers, Mark Ronson, Johnny Marr en Alison Moyet die Mark zijn versie van de klassieker "Stop Me" zingen.

Groetjes vanuit Montreux! Velen kennen mij, maar voor diegene die me niet kennen, ik ben D, Nile z'n "Media Director / Tech guy". Ik ben hier gekend als IAmMisterD. Nile heeft ongelooflijke weken achter de rug... het was non-stop funk tot het maximum in zijn wereld.

Montreux Jazz 2012 was geen uitzondering. Gisteren was er grensverleggende, hart pompende, voorzien van verschillende stijlen funk muziek aanwezig, in zulke mate dat Montreux het nog nooit had gezien.

Ik zal Nile zijn verhaal nog laten vertellen zoals hij dat altijd doet en waar we ook zo van houden. Maar nu zal ik alvast wat foto's delen van FreakOut! Montreux. Ze zijn elektrisch geladen.

De voorbije week ben ik niet in staat geweest om mijn blog bij te werken. Maar heb ik wel twee toespraken gehouden.

De voorbije week ben ik niet in staat geweest om mijn blog bij te werken. Ik heb geprobeerd het zo consequent mogelijk te doen zoals ik in het verleden deed maar het was onmogelijk. De situatie frustreerde me, het maakte me zelfs wat boos. Het begon zijn tol te eisen. Ik besefte dat ik de realiteit moest accepteren en alles gewoon moest loslaten. Ik begon met de blog omdat ik wilde dat dit een plaats zou zijn waar ik ook kon genezen. Ik heb ondertussen al mijn deel van stress gehad sinds mijn eerste woorden op deze blog over mijn ziekte.

Vandaag moet ik steeds op mezelf inpraten om kalm te blijven: "Hetgeen op me afkomt is zuiver willekeurig en alles komt wel goed". Ik was zo gespannen vandaag dat ik bijna flauw viel van de stress, echt waar. Maar om eerlijk te zijn was ik niet enkel gefrustreerd door het feit dat ik mijn blog niet behoorlijk kon onderhouden, het was eerder het gevolg van serieuze stress tijdens mijn reis. Gelukkig ben ik nu in Engeland en heb ik volledige bandbreedte en alle drama's liggen achter me. Dus sta me toe om in foto's jullie te tonen hoe mijn laatste week van mijn leven was.

Bernard Edwards en ik bij Atlantic Records in 1977

Ik was de hele nacht op om de laatste hand te leggen op de planning voor onze mega Dance Party op het Montreux Jazz op 13 juli. Het zal het eerste event zijn van dergelijke grootte dat ik mee organiseer sinds de start van CHIC. Ik bezie het als de "De evolutie van dansmuziek".

Ik heb respect voor de diva's met de grote stemmen, de georchestreerde 70's disco, de synth pop van de jaren 80, house, techno en de geweldige DJ's op dezelfde manier als de andere grote artiesten. Ik geloof dat ze met hun muziekinstrumenten even creatief bezig zijn als de beste muziekvirtuozen. En ik bedoel niet de DJ's die ons overrompelen met hun draaischijfkunsten - maar de grote componisten DJ's die emotionele en artiestieke creaties maken terwijl ze de dansvloer vol houden met dansende mensen.

Ik zal een hele hoop legendarische artiesten samenbrengen die de eeuwig veranderende wereld van de dansmuziek vertegenwoordigen - verleden, heden en toekomst. We gaan letterlijk door tot het ochtengloren zoals in "On and on till the break of dawn," daarna gaan we naar het ontbijt. Als we er in slagen gaan we absoluut Montreux letterlijk gek laten worden ! Freakout! Montreux.

Hier zie je me gefotografeerd worden door de legendarische fotograaf Bruce Weber en zijn team voor zijn nieuwe boek

Vandaag, deed ik een fantastische foto sessie en interview door de legendarische Bruce Weber. Dit is in het kader van zijn nieuwste project. De live muziek is zonder playback en de opname betrof elk woord dat is gezegd geweest tussen ons. Ik heb me nog nooit zo comfortabel gevoeld bij een fotograaf!

Doorheen de gehele sessie, speelde mijn interne DJ steeds hetzelfde leuke liedje. Het was een nummer dat ik oorspronkelijke maakte voor David Bowie in de jaren 80. Hier volgt de CHIC versie. Are you Ready? Get Set. "Let's Dance."

CHIC "Let's Dance" LIVE op LOVEBOX FESTIVAL 2012

Gisteren bracht ik de dag door in Raleigh, Noord Carolina

Gisteren bracht ik de dag door in Raleigh, Noord Carolina om de muziek video te maken van een nummer waarin ik in speelde getiteld "Naughty". Het is van Jean Morisson en iedereen die mee deed was zeer getalenteerd, over het algemeen heel vriendelijk, en liefdevol. Het was een zeer speciale dag en nadat we klaar waren, bleef ik in mezelf een liedje zingen van CHIC, "I Want Your Love."

Misschien deed het me daar aan denken omdat beide nummer in A mineur zijn. Wat ook de reden is, ik kon niet het liedje uit mijn hoofd zetten. Dit nummer is heel speciaal voor mij. Het is de enige hit dat ik geshreven heb in mijn droom. Ik heb het zelfs noot voor noot gedroomd en het enige wat ik nadien veranderde was dat ik de strijkers een octaaf hoger zette in de tweede helft van hun refrein. Hier zie je de versie van "I want your love" van The Lovebox Festival.

CHIC "I Want Your Love" LIVE op LOVEBOX FESTIVAL 2012

Een cadeautje van mijn geluidsman John Ryan op het Lovebox Festival

Nadat we de CHIC organisatie hadden opgestart, volgden de pieken en dalen van de band in razendsnel tempo elkaar op. Onze eerste single "Dance, Dance, Dance" werd uitgebracht in de zomer van '77 en nog geen 2 jaar later bestond disco bij wijze van spreken niet meer.

CHIC scoorde geen nieuwe hit meer na de zomer van '79, maar we hebben het zeker nog geprobeerd. Hier is een single dat indertijd flopte, maar nu op het Lovebox Festival gespeeld werd.

CHIC "Good Times" LIVE at LOVEBOX FESTIVAL 2012

CHIC "My Forbidden Lover" LIVE at LOVEBOX FESTIVAL 2012

Ik zal nooit meer nonchalant omspringen met mijn gezondheid.

Gisteren heb ik kort gesproken over de geweldige dingen die ik de voorbije dagen heb gedaan - maar wat er op stapel staat, is evenwaardig, zo niet nog meer geweldig. Ik krijg de kans weer te spelen met vele oude vrienden en enkele nieuwe. Sting, Mark Ronson, Chase & Status, Tiësto, La Roux, Mark Ronson, Martha Wash, M People, Felix da Housecat, David Guetta, Ultra Naté, Alison Moyet, Dimitri from Paris, Johnny Marr, Cerrone, Tavares, Scarlett Etienne, Taylor Dayne, Lenny Kravitz en een lange lijst van artiesten waar ik van hou.

Begrijp me niet verkeerd, hoe spannend en geweldig dit ook allemaal is, mijn leven blijft een dagelijkse strijd. Ik probeer vele verschillende manieren om mijn krachten op peil te houden want ik hou van het creëren en spelen van muziek. Ik zal nooit meer nonchalant omspringen met mijn gezondheid. Ik wil zo lang mogelijk muziek spelen, ook al is kanker een levensvretend monster.

Terug naar huis gaan van een geweldige vergadering met Broadway theater man Albert Nocciolino - we ontmoetten elkaar op 2 van mijn shows

Dit is een spannende periode in mijn leven. Hoewel de nasleep van de kanker mijn leven nog dagelijks moeilijk maakt, blijf ik doorgaan. Muziek geeft me de kracht om hoe dan ook de job te klaren, en zelfs al zijn mijn dagelijkse verantwoordelijkheden niet muziekgerelateerd, dan nog doe ik alsof ze het zijn en doe ik beroep op die muzikale kracht.

In de voorbije twee weken heb ik op het podium gestaan met een aantal van mijn favoriete artiesten, heb ik een eredoctoraat ontvangen van de prestigieuze Drexel Universiteit en onmiddellijk daarna vertrokken naar Londen om daar te gaan optreden, ik werd daar voorzien van een driedelig wit pak en vloog daarna terug naar huis om een film te doen, en ook nog een vergadering met de CEO van NAC entertainment, dat een van de grootste producers van Broadway is.

De volgende foto's geven u een blik op mijn laatste "Killer" dagen.

Beste blog liefhebbers, de blog zal terugkomen in al zijn pracht en praal wanneer ik terug thuis ben. De hoeveelheid inhoud vereist een hoge internet snelheid, en de laatste week ben ik nogal op plaatsen geweest waar de situatie hiervoor niet zo optimaal was. In vele situaties had ik zelfs geen connectie. Maar ik zal snel terugkeren uit de dood.

Onderweg van Philly naar Londen. Morgen Lovebox festival! Snel krijgen jullie meer details.